Open Daily from 15:00 to 19:00

De installatie kan duizeligheid en misselijkheid veroorzaken.
De installatie is schadelijk voor mensen die lijden aan epilepsie en andere neurologisch aandoeningen.

Yutaka Makino heeft in de afgelopen jaren diverse projecten gerealiseerd waarin hij ruimtes creëert met specifieke akoestische en visuele kenmerken, die waarnemingsprocessen tastbaar maken voor de toeschouwers. Bovendien worden de bezoekers getriggerd om te reflecteren op het waarnemingsproces als zodanig. Alle elementen in een ruimte zijn met elkaar verweven en reageren op elkaar. Zodoende zet het dynamisch proces dat zich afspeelt tussen deze elementen onderling, bij de toeschouwers een dynamisch proces op gang waarin de waarneming tot in het oneindige wordt getransformeerd.

De opzet van Makino’s niewe werk Displacement is experimenteel in de zin dat het werk bestaat uit meerdere componenten, waarvan de fysieke aanwezigheid van de toeschouwer in de ruimte er één is. Er zijn auditieve stimuli die vrijwel alle akoestische kenmerken van de ruimte overstemmen. Bovendien gebruikt Makino een optokinetische stimulator om een visueel instabiele ruimte te creëren: ruimtelijke referenties worden voortdurend ondermijnd.

Optokinetische stimuli worden doorgaans ingezet bij personen met bijvoorbeeld een verstoord evenwichtsgevoel of hoogtevrees. In Displacement echter worden optokinetische stimuli opgewekt om het oriëntatiegevoel juist te ondermijnen en om onze neiging om te vertrouwen op visuele referentiepunten, op de proef te stellen. Zo kan voor de bezoeker van Displacement een gebaar gemaakt door een medebezoeker een ruimtelijk oriëntatieteken worden dat botst met de output van het optokinetische apparaat. Wat uit dit geheel van interactie tussen botsende referenties naar boven zal komen, zijn de individuele ervaringen van de bezoekers van Displacement.

In Inverting the Archive komen de filmische werken van Henderson en Peres dos Santos samen, en wordt zo ruimte gecreëerd om kritisch te reflecteren op de parallele geschiedenissen van het Nederlandse en Britse kolonialisme en ons af te vragen in hoeverre het etiket ‘post-‘ in de term ‘post-koloniaal tijdperk’ toepasselijk is.

Recentelijk hebben Henderson en Peres dos Santos hun onderzoek verder onderbouwd met behulp van archiefmateriaal uit respectievelijk de National Council of Civil Liberties (UK) en het Beeld en Geluid Archief (NL). Een onderzoeker van dergelijk archiefmateriaal die zelf drager is van een koloniale politieke erfenis kan worden geconfronteerd met de taak om de taal waarmee het verleden in deze bronnen zijn geframed, als zodanig onder de loep te nemen. Het narratief zal immers doortrokken zijn met vooroordeel en leemtes. De vraag is echter hoe de lens van een kunstwerk deze leemtes kan omkeren en aanwezigheid naar boven kan halen?

Events:

On Commonwealth Migration and Archiving
Lezing door Hannah Dawn Henderson
10 November 2018 @ 18:30 - 20:00

In deze lezing wordt een periode belicht waarin Henderson onderzoek deed in het archief van de National Council of Civil Liberties (UK). Zij onderzocht de geschiedenis van migratie vanuit de Commonwealth naar het Verenigd Koninkrijk.Henderson zal inzichten en materiaal presenteren die de claustrofobische relatie tussen het politieke en het persoonlijke laten zien - haar autobiografische invalshoek zal hierbij een rol spelen.

_______________________________________

The Toxicity of Art Institutions in the Netherlands
Talk & Screening: An Open Talk with Miguel Peres dos Santos
17 November 2018 @ 18:30 - 20:00

In het Nederlandse artistieke landschap wordt weinig gereflecteerd over de mogelijkheden die kunstinstellingen tot hun beschikking hebben om de ethos die zij zichzelf toedichten daadwerkelijk te integreren in hun kunstbeleid. In dit landschap domineert nog altijd het archetype van de witte mannelijke fallische figuur, in de zin dat deze figuur nog altijd de macht heeft om de stem van de Ander goed te keuren of te censureren.

In zijn lezing zal Peres dos Santos recente case studies onder de loep nemen die de onderliggende angst voor machtsverlies, impotentie en afwijkende cognities blootleggen. Ook zal hij tekortkomingen belichten binnen het beleid van instellingen die zich bezighouden met kwesties van dekolonisatie, ras en white privilege.

_______________________________________

Envisioning Opaque Futurities
filmscreening en interventies
Van: 22 November 2018 @ 18:30 — 21:30 t/m het einde van Amsterdam Art Weekend

Een discussie tussen Egbert Alejandro Martina, Olave Nduwanje en Simone Zeefuik, bij de screening van Manthia Diawara’s film One World in Relation (2010). Édouard Glissant, het onderwerp van Diawara’s film, schreef dat “wanneer wij mensen en ideeën proberen te begrijpen vanuit het Westerse denkkader, wij dit zouden moeten doen vanuit transparantie […]. Misschien moeten wij niet langer denken vanuit het concept ‘schaal’. We moeten stoppen met reduceren.” Glissant’s voorstellen worden verbeeld, becommentarieerd en ten uitvoer gebracht gedurende de avond.

Conversation on Emotion Recognition from an algorithmic point of view
With: Anja Groten, Coralie Vogelaar and Margarita Osipia
19:00-21:00
25 October 2018

Vogelaar will discuss themes of this show with designer and researcher Anja Groten (the artist behind interactive installation Face the InterFace), and curator and writer Margarita Osipian.

Finnissage
28 October 2018
17:00-20:00

Join the artists for a drink, an exhibition tour and Q&A.

Emotion Recognition from an algorithmic point of view is een samenwerking tussen beeldend kunstenaar Coralie Vogelaar, choreografe Marjolein Vogels en actrice Marina Miller Dessau.

Samen hebben zij de gedeconstrueerde gezichtsuitdrukkingen volgens het Facial Action Coding System, getraind en verkend. Dit systeem is ontwikkeld door prof. Paul Ekman in 1978 en is de basis van hedendaagse emotieherkenningssoftware.

Door deze collaboratieve performatieve experimenten te combineren met algoritmische composities en ‘image blending’ als een werk methode, hebben deze studies geresulteerd in - onder andere - twee video-installaties en een live performance. Deze werken leggen de complexiteit en onontdekte bewegingen van het gezicht bloot en kan worden gezien als een zoektocht naar hoe een computer naar onze emoties kijkt én zou kunnen kijken.

This exhibition is generously supported by the Stimuleringsfonds voor Creative Industrie, 
by European Media Artist in Residence Exchange (EMARE) at Werkleitz and the ministry of culture Saxony-Anhalt.

The emotion software is FaceReader, with the help of the Usability Lab, Communication and Multimedia Design, Amsterdam University of Applied Science

Dagelijks geopend tot en met 21 Juli – 13:00 – 18:00

Met:
Seamus Cater – Concertina
Anne La Berge – Fluit
Koen Nutters – Bas
Germaine Sijstermans - Clarinet
Leo Svirsky - Accordion
Samuel Vriezen – Melodica

one site, counting is een experimentele situatie waarin aspecten van Martijn Tellinga’s eerdere verkenningen van resonantie stemming en zelf-organiserende duratie werken samenkomen. Het werk volgt zijn overwegingen van de muzikaliteit van ruimte en ruimtelijke animatie van muzikaal materiaal, maar ook zijn doorlopende interesse in hoe ervaring van plaats en omgeving wordt ingegeven door resonantie. one site, counting onderzoekt hoe resonantie van locatie kan worden gezien als de oscillatie veroorzaakt tussen akoestische eigenschappen, narratieve structuur en muzikale interpretatie.

Middels een deels poetische, deels wetenschappelijke lezing van het akoestische signatuur van de ruimte, worden resonanties tastbaar gemaakt als extentie van de architectuur. Nauwkeurig geplaatste speaker elementen projecteren electronische tonen op resonerende frequenties, waardoor de natuurlijk versterkende werking van de architectuur optreedt en de ruimte zachtjes maar omnipresent begint te neurien. In deze langzaam verschuivende akoestische omgeving zijn gedetaileerde en heel plaats-specifieke gebeurtenissen te vinden.

De installatie poogt tevens het zintuigelijke begaanbaar te maken als performatieve dimensie, door de resonante frequenties op te nemen als referentie punten in een partituur voor akoestische musici die de ruimte dagelijks ongepland en onaangekondigd bezoeken. Geleid door het specifieke harmonische karakter van hun instrument, spelen zij open patronen van zachte, aanhoudende tonen rondom de resonanties, waarmee zij ruimtelijke muzikale gebaren uitzetten in de abstract klinkende omgeving.

Tevens middels een zelf organiserend model wordt het ontvouwen van de installatie gedocumenteerd en verdiept door video fragmenten uit een groeiende archief terug te spelen in de ruimte en zo het beeldend en klinkend narratief te herstructureren terwijl het plaatsvindt.

Over Martijn Tellinga

Martijn Tellinga (1974, Nederland) is kunstenaar, componist en incidenteel uitvoerder. Zijn praktijk integreert aspecten van het concert, installatie en performance kunst. Zijn werk richt zich op de verkenning van geluid en luisteren om ideeën van ruimte, plaats en process uit te drukken: hun onderlinge productie, contextuele verwovenheid en hun potentieel als perceptief, performatief en sociaal medium. Zijn werken bevatten een grote verscheidenheid aan conceptuele acties en kans procedures waarmee ze actief de emergente interactie tussen voorgenomen en toevallige gebeurtenissen aftasten.

Begaan met de formatieve principes van muziek, suggeren zijn instrumentale werken vaak het intuïtief ombuigen van (muzikale) systemen middels open en regel-gebasseerde partituren die uitvoerders voorzien van een sjabloon voor bepaalde manieren van luisteren, actie en reactie.

Recent heeft hij performance installaties geproduceerd waarin extreme duraties en tijdstructuren worden onderzocht, installatie werk gebasseerd op resonantie stemming en documentaire werken waarin uitgangspunten van akoestische metingen en oriëntatie worden toegepast.

Hij toont zijn werk wereldwijd, geeft lezingen en werkt in residentie. De afgelopen 3 jaar heeft hij zijn artistieke onderzoek gearticuleerd middels de ontwikkeling van cursussen gericht op de ruimtelijke, procesmatige en omgevingsmatige aspecten van geluidsgebaseerde kunstpraktijken. Dit leidde tot gastdocentschap bij de Central Academy of Fine Arts in Peking en ArtEZ in Arnhem en intensieve cursussen bij de Modern Academy in Hong Kong en Museo Ex Teresa Arte Actual in Mexico City.

Met DNK Ensemble herinterpreteert en realiseert hij baanbrekende werken van bijvoorbeeld Cornelius Cardew, David Dunn, Dick Raaijmakers, Anthony McCall and David Tudor.

Hij is momenteel Fiosraigh PhD candidaat bij de Graduate School of Creative Arts and Media in Dublin.

www.martijntellinga.nl