What is a truthful image in a mendacious world?
Can photography be employed as a tool to desire differently? 
Can our cameras be used to touch, feel and move?
What are the images we need to unlearn?
And what are the images that make us act?

Over een periode van 4 maanden hebben tien studenten van de fotografie afdeling van de Rietveld Academie de kernvragen geformuleerd die aan de basis liggen van hun artistieke praktijk. Ze hebben onderzoek gedaan naar queer vormen van leven en verlangen, naar het einde van de wereld zoals we deze kennen, naar het belang van de emancipatie van vrouwen, de onhaalbare representaties van romantische liefde, de limitaties van menselijke communicatie, en het gebruik van quilten en graffiti als politieke middelen. De onderzoeksmethoden die ze daarbij hebben gebruikt varieerden van lezen tot het verzamelen van beelden en van schrijven tot het maken van beelden.

Op 25 januari zullen zij hun eerste artistieke respons presenteren op deze vragen. We hopen dat jullie aanwezig zullen zijn voor dit event vol multi media installaties, screenings en performances.

Deelnemende kunstenaars zijn: Tasio Bidegain, Dora Lionstone, Sofie Bredholt, Marta Capilla Urbano, Shreya Desouza, Tomás Dudley Baker de Castro Feijó, Alma Kim, Luca Penning, Aurélie Sorriaux and Alizé Wachthausen.

Het project vindt plaats in het kader van de scriptie die de studenten moeten maken in het laatste jaar van hun opleiding en wordt gesuperviseerd door kunstenaar en onderzoeks tutor Dorine van Meel. 

Voor de performatieve installatie Under the Influence wordt puntWG getransformeerd tot een casino salon. Een blackjack tafel wordt geflankeerd door een serie van Verhoef’s recente schilderijen. Tijdens de opening worden bezoekers uitgenodigd om een paar rondes blackjack te spelen. Het spel vangt aan om 19:00 uur. De avond wordt afgesloten met een prijsuitreiking.

Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst.

* * * 

Een kaartspel bevat de kaarten A, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, J, Q en K

A. Wanneer het spel niet helemaal naar wens verloopt is men geneigd de tafel zelf hiervan de schuld te geven: ‘nee, ik heb het niet zo met deze tafel’. Of de croupiers krijgen de schuld van de slechte resultaten. Dat zij gewoon een vast protocol volgen doet er even niet toe.

2. Jij, jij bent mijn talisman.

3. Komt het doordat ik zelfs mijn mail niet heb geopend dat ik de slaap niet kan vatten?

4. Wat betekent het nou eigenlijk, geboren zijn onder het teken van Saturnus? Nou ja, de Fransen noemen dit un triste.

5. Toen ik boodschappen ging doen kwam ik erachter dat ik mijn sleutels thuis had laten liggen.

6. In De Mythe van de Eeuwige Terugkeeer schrijft Mircea Eliade over de archaïsche wereld. Het lijkt wel of er in die tijd geen profane activiteiten waren. Zou dit ook kunnen opgaan voor de wereld waarin wij nu leven?

7. Destijds in het Zuiden was de benzine nog goedkoop. God wat mis ik mijn auto.

8. Sokken raken versleten. Woorden raken sleets. Reeksen woorden raken sleets.

9. Op een bepaald moment zal zelfs het lichtje van de ijskast het begeven.

10. In The House of Cards, een schilderij van Chardin, zie ik een jongen aan een kaarttafel een kaartenhuis bouwen. Epistemologische verschuiving: Chardin inhaleert de laatste beetje lucht die weggeduwd worden door een stroom van data.

J. Eerst fluisteren. Zomaar iets fluisteren. Er dan iets begrijpelijks van maken. Dan bedwelmd raken. Dan stilte in de stad.

Q. Ik vraag me af of er ooit zoiets is geweest als ‘het begin’. In Het Uur van de Ster schrijft Clarice Lispector dat alles in deze wereld begon met een ‘ja’. Eén molecuul zei ja tegen een andere molecuul en toen was er leven.

K. Ik heb een plant gekocht.

Waiting for Sleep is een CGI survival romancevan eigen bodem. De film vertelt over de laatste dagen van een jonge man - Will. Overdag is hij omgeven door zombies en ‘snachts slaapwandelt hij en valt de bescherming weg die hij gedurende de dag juist heeft opgetrokken. Buiten houden de grenzen van het besmette gebied, oftewel de maatschappij zoals we die kennen, stand. 

Lees ook een interview met de kunstenaar op warehouse.

Gedurende deze drie dagen zal de kunstenaar reflecteren op haar project A House For The Un-Known, dat gedurende het jaar 2019 in Amsterdam en Rio de Janeiro is ontwikkeld. Voor dit project ging ze in op de vraag: hoe leven wij met elkaar in de stedelijke omgeving? Deze vraag mondde uit in een verkenning van de stedelijke ruimte, van menselijke verhoudingen en machtsverhoudingen, en van stedelijke culturen. 

Deze observaties brachten een veelvoud aan kwetsbare aspecten aan het licht binnen het stedelijke construct, zowel wat betreft huisvesting als wat betreft de wijze waarop het lichaam zich verhoudt tot de stad. Aangezien bepaalde sociale groepen kwetsbaarder zijn dan andere, is ook het lichaam binnen deze groepen kwetsbaarder. Het project onderzocht op welke wijze ‘kwetsbaarheid’ zich manifesteert en hoe er uitdrukking aan kan worden gegeven door middel van schulpturaal werk en andere media. 

De popcultuur van de stad wordt materiaal voor performance. Er wordt samengewerkt met rap artiesten uit de Bijlmer, en er is inbreng vanuit bewoners van de stad. Na afloop van de artist talk volgt er een debat. Hoofdvraag zal zijn hoe wij het ervaren om samen te leven met elkaar in de stad. Wat is de positie van multiculturele diversiteit in een proces van gentrification? Op welke wijze zou kunst kunnen zoeken naar manieren om samen te leven? Een gevarieerde groep belanghebbenden binnen urban living wordt uitgenodigd om deel te nemen aan het gesprek en het debat. Wetenschappers, kunstenaars, architecten, bewoners van de stad: Wees welkom! 

Programma: zat 23 nov: opening event 17.30u 

Amsterdam Art Weekend openingstijden: vrij 22 nov 14-18u zat 23 nov 12-20u (symposium dag 1/opening) zon 24 nov 12-20u (symposium dag 2) 

Drained Atlas mini-symposium: Tijdens de tentoonstelling wordt een mini- symposium georganiseerd voor wetenschappers, denkers en andere kunstenaars die zich bij een bredere dialoog willen betrekken; iedereen zal gereedschappen aandragen en samenwerken om de wereld te her-benaderen. 

23 November, 16:00-17:30u met: Barbara Visser, kunstenaar / Marjolijn Dijkman, kunstenaar and co-founder Enough Room for Space / Kyveli Mavrokordopolou, researcher en kunstcriticus. 

24 November, 16:00-17:30u met: Ana María Gómez López, kunstenaar/ Frans Snik, astrofysicus / Jo-Lene Ong, curator.

De Amazone en een buitenaards landschap. Iemand op een boot en iemand op een ruimteschip. Door het in kaart brengen van een pad tussen de twee, vervaagt de lijn tussen vitaal en uitgeput, tussen kaart en gebied. Het bewegen door deze ‘drained atlas’ is een proces van heroriëntatie in een dubbelzinnig landschap, een kalibrering van schalen en waarden.

Drained Atlas, een tentoonstelling door kunstenaars Oscar Santillán en Matthew C. Wilson, presenteert correlaties tussen het aardse en het hemelse. In de tentoonstelling manifesteert de aarde zich door geologie, archeologie, alsmede door de geschiedenis van extractie, exploratie en kolonialisme; het hemelse komt tevoorschijn in astronomie, astrobiologie en potentiële planetaire kolonisatie. 

De kunstenaars materialiseren diverse denkbeelden die ze in nabijheid hebben gebracht: het koloniale verlangen naar ‘nieuw’ land; pre-Colombiaanse relaties met aarde en cosmos, wetenschappelijke kennis; inheemse kennis; de hoop en angst van science fiction; de huidige en toekomstige impact van klimaatverandering en het Antropoceen. Dit mengsel roept een droomwereld van onderhandelingen en recombinaties op: van historiën; de positie van mensen in de natuur en de kosmos; en van speculatieve toekomsten die zouden kunnen volgen. 

Een wereld tot stand brengen gaat vaak ten koste van een andere wereld. De diep verweven staat van menselijke activiteit met de geosfeer en de biosfeer heeft een geschiedenis en zal een nalatenschap hebben - tijdelijkheden die Santillán en Wilson tegelijkertijd beschouwen. De tentoongestelde werken laten de betrokkenheid van de kunstenaars zien bij de discrepantie tussen de menselijke geschiedenis en ecosystemen. 

Santillán en Wilson voeren al bijna tien jaar een dialoog; ze laten in deze duo tentoonstelling voor de eerste keer samen hun werk zien. 

Het is net na de oogsttijd, herfst 1519. Of 2019. In de nasleep van … van wat? In het dorp gebeuren vreemde dingen. Er gaan geruchten over een uitbraak van de pest. Vraag maar rond in de Herberg: er is iets raars aan de hand met de oogst dit jaar, de bakker heeft z’n verstand verloren, en de brouwer maakt overuren … Jij, reizend kunstenaar, bent zonet aangekomen in verband met een opdracht die je
kreeg voor de Abdij. Maar om dit werk te kunnen voltooien moet je eerst te weten zien te komen wat er speelt in dit dorp, voordat het dorp jou in zijn greep krijgt. De bel is kapot, je moet kloppen om binnen te komen. Dit is een tentoonstelling in de vorm van een raadsel, gesitueerd in een ruimte en een tijd die erg lijken op de onze.

Ash Kilmartin (Aotearoa/New Zealand) en Bergur Thomas Anderson (Iceland) zijn kunstenaars die wonen en werken in Rotterdam. Een bijzonder onderdeel van hun duotentoonstelling zijn de bieren die speciaal voor de gelegenheid zijn gebrouwen door Arbeiter brouwers uit Amsterdam.

Deze tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt met steun van AFK Amsterdams Fonds voor de Kunst.

Performance

Titel: Stonecarver’s Dilemma
Datum en tijd: 19 October 2019, 17:00-21:00 uur


Stonecarver’s dilemma (2019) tekening in progress. Bergur Thomas Anderson en Ash Kilmartin

Stonecarver’s dilemma is een live avontuur uitgevoerd door Bergur Thomas Anderson en Ash Kilmartin, met inbreng vanuit het publiek. Het publiek beslist over het lot van de jonge kunstenaar die tracht te leven in overeenstemming met zijn werk en naar eer en geweten. Live muziek, improvisaties op basis van geluid, gevaarlijke snacks en speciaal gebrouwen drankjes kunnen de bezoekers helpen bij het maken van moeilijke keuzes.

“I want to belong to the living” is een tentoonstelling van Isfrid Angard Siljehaug, Anna Hillbom and Ann-Catrin Olsson. De kunstenaars willen een tactiele herlezing van het verleden mogelijk maken. Daarbij zal het agentschap van de werken, en het auteurschap van de kunstenaars onderling soms manifesteren en dan weer vervagen. Dit is een spel met de relaties tussen object, kunstenaar en agentschap in de tentoonstellingsruimte, en in de geschiedschrijving.

Elementen uit de kunstgeschiedenis, architectuur, mythology en lichamelijkheid worden gebruikt om een persoonlijke begrip van tijd mogelijk te maken, een onderbreking in chronologie. Daarmee een mogelijke mysticiteit, een grinnik, iets op lichaamstemperatuur naar de voorgrond brengen.

De titel verwijst naar een wens om fragmenten van objecten en beelden, toegeëigend uit het verleden, tot leven te brengen. Vertolkt en aangepast, worden deze fragmenten geanimeerde flarden die een gevoel van herkenning oproepen. “I want to belong to the living” refereert aan het verlangen van het lichaam naar oneindigheid. Een fantasie over sculpturen die ernaar verlangen aangeraakt te worden. Zoals John Berger zoekt naar het levende in Griekse sculpturen:

”All the sculptures stolen from Greece who are now in foreign museums, are strangely un-sensual and that's one of the reasons they belong here (in Greece). The sensual in art is in a way a glorification of participation, a cohesion between body and nature. Here does no such cohesion exist. The famous ideals that the classic sculptors searched for was actually a comfort for the loneliness of the body. All these sculptures were, it seems to me now, mediators of a well controlled longing without end.”

- John Berger

De tentoonstelling en het programma is mede mogelijk gemaakt door: Amsterdams Fonds voor de Kunst Iapsis/Swedish Arts Council.