OPEN CALL 2020 voor Programma puntWG

Stichting atelierWG nodigt beeldend kunstenaars werkzaam in ongeacht welke kunstdiscipline uit om een tentoonstelling te organiseren in samenloop met een serie evenementen. Tentoonstelling en bijbehorende evenementen zullen worden gepresenteerd in puntWG, een tentoonstellingsruimte in het centrum van Amsterdam.

Wij vragen om voorstellen voor duo- en groepstentoonstellingen die een dialoog stimuleren tussen de kunstenaars en hun werk. Ook vragen wij om voorstellen voor solotentoonstellingen waarbij middels een publiek programma de interactie met andere (relevante) personen uit het kunstenveld wordt gezocht. We zijn vooral op zoek naar voorstellen die samengaan met een stimulerend publiek programma van evenementen zoals artist talks, performances, screenings, (performative) lectures, diners, etc.

Kunstenaars zullen worden geselecteerd op basis van de kwaliteit van hun voorstel en de ideeën die  zij hebben voor het gebruik van de ruimte.                                  

Elke tentoonstelling zal vier weken duren (inclusief installatie en afbouw). Deze Open Call is niet bedoeld voor groepstentoonstellingen georganiseerd door een externe curator.

Ondersteuning: De organisatie van zowel puntWG en Stichting atelierWG is vrijwel volledig in handen van vrijwilligers. Stichting atelierWG ondersteunt de geselecteerde kunstenaars door een open platform te bieden voor het realiseren van hun projecten in puntWG. Dit houdt in dat ze de ruimte en de bijbehorende apparatuur vrij kunnen gebruiken, dat er professionele foto’s genomen zullen worden van het werk en dat er voor elke tentoonstelling budget is voor geprint materiaal. Omdat we een kleine organisatie zijn kunnen we helaas geen financiële ondersteuning bieden voor het produceren van werk. Het puntWG team kan aan succesvolle aanvragers referentiebrieven leveren ter ondersteuning van het aanvragen van externe fondsen.

De plattegrond van puntWG vind je HIER.

Richtlijnen voor het aanmelden:

Graag zien we de volgende documenten in je online aanmelding:

Eén PDF (max 10 mb) met de volgende informatie:  

•       Volledige naam, geboortedatum en geboorteplaats, post adres, telefoonnummer, e-mail en website
•       CV (max. twee A4 pagina’s) van de deelnemende kunstenaars
•       Een voorstel (max. 250 woorden) met een beschrijving van de tentoonstelling en het publieke programma
•       Een korte motivatie voor het tentoonstellen in puntWG
•       Een maximum van 5 relevante afbeeldingen in jpg formaat (2MB totaal)
•       Geef graag ook je maanden van voorkeur aan en de tijden waarin je niet beschikbaar bent. Hoe preciezer je kan zijn, hoe beter we de kalender kunnen invullen

Geef svp ook aan of je op het moment van aanvraag al een (gedeeltelijke) financiering hebt voor de tentoonstelling

Alle aanmeldingen met attachments graag e-mailen naar: opencall@atelierwg.nl

De deadline voor insturen is 1 augustus 2019

Op alle aanmeldingen zal worden gereageerd voor 1 oktober 2019

Voor algemene informatie en vragen over puntWG, neem contact op met team puntWG: opencall@atelierwg.nl

Organisatie en programmering van puntWG: Lily Lanfermeijer, Mila Lanfermeijer, Michelle Son, Maaike Anne Stevens en Tao G. Vrhovec Sambolec

www.puntwg.nl

Over

Stichting atelierWG, sinds 1989 een verzamelgebouw van 120 kunstenaarsateliers, initieert projecten op het gebied van beeldende kunst en cultuur. Er zijn internationale uitwisselingen en Open Atelierroutes.

In 2006 is puntWG opgericht, een interdisciplinaire presentatieruimte en podium voor de kunsten, met een levendig programma van tentoonstellingen, performances, concerten, lezingen en discussies. Het streven hierbij is om een brede en open uitwisseling tot stand te brengen tussen kunstenaars en publiek. PuntWG is een initiatief van de kunstenaars van atelierWG, zij financieren de ruimte en organiseren de programmering.

Sinds september 2015 is airWG geopend, een gastatelier voor binnen- en buitenlandse kunstenaars waarbij de nadruk ligt op onderzoek en samenwerking.

Centraal onderdeel van She-Wolves is een experimentele video game die tijdens veldwerk in de Alpen (middels workshops, interviews en wandelingen) is samengesteld met aldaar verzameld materiaal, aangevuld met persoonlijke verhalen geïnspireerd door mainstream pop cultuur.

De video game vertelt het sensuele verhaal van vrouwelijke weerwolven in  de Alpes de Haute-Provence, waar de wolf twintig jaar geleden weer opdook, honderd jaar nadat hij in Frankrijk was uitgestorven. De terugkeer van dit roofdier zorgt voor grote politieke spanningen binnen de lokale gemeenschappen. Herders die hun kuddes beschermen staan tegenover ecologen die het opnemen voor de wolf.  Tegelijkertijd herleven lokale legendes, geïnspireerd door verhalen onder de lokale bevolking en door films als Twilight. Het mythische ontmoet het politieke; het lokale perspectief mengt zich met het globale.

She-Wolves laat het gender paradigma van de natuur als oerkracht van vruchtbaarheid kantelen en schrijft bestiale ‘harige’ kracht toe aan de vrouw. Het opent de deur voor een open narratief experiment dat ontspruit uit ecologische onderwerpen, feminisme, folklore en popcultuur.

Tijdens de opening zal om 19:30 de videogame in een performance versie worden opgevoerd.

Ik schrijf deze aantekeningen in de trein van Berlijn naar Amsterdam. Een zelf opgelegde ballingschap van zes uur om wat gedachten op papier te krijgen. Ik moet over drie dingen schrijven: beeld, geluid, en hoe die twee samenvallen.

1.

Een geel figuur zwevend in een eindeloze grijze ruimte. Het figuur heeft geen vaste omtrek, de grens tussen het object en de omgeving is poreus.

De beelden van een infraroodcamera. Fotografie zonder licht. Eigenlijk, fotografie van onzichtbaar licht. In eerst instantie doen de beelden denken aan röntgenfotografie; instinctief denkt men dat wat we niet kunnen zien, zich aan een binnenkant bevindt. Maar in feite zijn de infraroodbeelden het omgekeerde daarvan: niet eens een oppervlakte, maar dat wat een oppervlakte omhult is waar we naar kijken.

Je zou deze beelden kunnen zien als een metafoor, omdat ze overdrachtelijk zijn. Dat wat normaliter wordt gevoeld--warmte--is visueel gerepresenteerd. Het onzichtbare is zichtbaar gemaakt; is dat een vorm van synesthesie? Te schilderen wat je hoort. Te zeggen wat je voelt.

De beelden laten zien welke delen van het lichaam het warmst zijn. Dit zijn de delen waarvan we zeggen dat ze onze gevoelens herbergen: de borst, de buik, het kruis. Even ontstaat er een kortsluiting en vallen de infraroodbeelden samen met een Jezus, geschilderd door Grünewald. En dan doel ik niet op het beroemde beeld van de kruisiging, maar die op de achterkant van het paneel: Jezus opgestaan uit het graf, zwevend tegen een nachtelijke hemel. Geschilderd in een surreëel palet van geel, rood en roze, smelt zijn gezicht samen met het licht van een heldere ster. De wonden op zijn handen en voeten stralen het felste geel. Zij moeten het warmst zijn.

Infraroodcamera's zijn ontwikkeld voor militaire doeleinden, en worden nog steeds gebruikt in drones om hun doelwit te vinden. Omer Fast interviewde de 'piloot' van zo'n drone die in Afghanistan werd ingezet, maar bestuurd wordt vanuit een kantoor in Las Vegas.

"...als iemand op een koude ondergrond gaat zitten en na een tijde weer opstaat, dan zie je de warmte van diegene nog. Voor een lange tijd. Het ziet eruit als een witte bloem. Die omhoog schijnt naar de hemel. Het is best mooi."

2.

Een houten lepel slaat tegen een stalen plaat, een lied komt uit een emmer, een koffiekop klinkt als een wekker.

Het is misschien te kort door de bocht om te zeggen: objecten die ons iets willen zeggen. Maar persoonlijk vind ik het wel verleidelijk om te speculeren over hun boodschap. Zo stel ik me voor dat zij ons dingen vertellen, maar dat wij hun taal niet kunnen verstaan. Om hun op die manier een tragische diepte te geven, lijdend onder hun onvermogen zich uit te drukken. Of misschien zijn het geesten uit de geschiedenis die we horen en die bezit hebben genomen van deze spullen om ons te waarschuwen niet nog een keer in dezelfde valkuilen te vallen. Tenslotte stel ik me voor dat het incarnaties zijn uit een andere dimensie, die helemaal niet iets zeggen, maar moeten lachen om onze zwakke wil, onze wisselende emoties, onze kleinzielige zorgen.

3.

De planeten bevinden zich in een bepaalde positie, en op hetzelfde moment is iemands leven in crisis. Bijvoorbeeld twee pubers wiens relatie is verbroken. Om te denken dat deze gelijktijdige gebeurtenissen een noodzakelijk verband met elkaar hebben is verkeerd. Maar om aan toevalligheden betekenis toe te kennen is diep menselijk.

Als je een plastic Spiderman figuur op een barokke bijzettafel zet, veranderen de betekenissen van beide objecten. Ik denk ook aan de samenwerking tussen John Cage en Merce Cunningham, waar zij elk onafhankelijk van elkaar een muziek- en dansstuk maakten, welke pas bij de uitvoering bij elkaar kwamen.

Ik stel me voor dat de loop van de dia's een andere lengte heeft dan de loop van het geluid. Op die manier ontstaan er elke keer nieuwe combinaties, en een veelvoud van toevallige verhoudingen. Soms valt het geluid samen met het beeld van een wasmachine, de volgende keer met dat van een naakte vrouw en weer daarna met een beeld van de zee. Als twee planeten in een andere baan, twee levens onafhankelijk van elkaar. Soms kruisen ze elkaar, soms niet.

Sander Breure

2 June - 18:00 - Duration: 6 courses.

Nomadic Picnic is een ‘participatory performance’, een onconventioneel diner waarbij mensen elkaar ontmoeten in stilte. Deze performance stelt de geijkte manieren van sociale omgang ter discussie en stelt daar authentieke manieren van communiceren, én van eten, voor in de plaats.

Nomadic Picnic onderzoekt de relaties van mens tot mens en van mens tot voedsel. De gerechten van Nomadic Picnic moeten worden geserveerd zonder servies of eetgerei. Deze conceptuele en sculpturale gerechten worden ontworpen en bereid door kunstenaars.

De maaltijd bestaat uit het meest universele voedsel, zes vegan gangen zonder gluten en suiker, zodat iedereen kan deelnemen. Dit is een intieme smaakervaring voor maximaal zestien personen. De ruimte waarin de performance plaats vindt is samengesteld uit picmatsmats en vormgegeven met gebruik van proxemics.

If you have food allergies, e-mail daycollective@gmail.com by 28 May.

Kaarten: € 22 tot 20 maart en € 27,50 vanaf 20 maart

Tickets: https://widget.yourticketprovider.nl/?cid=905537&productid=30691&_ga=2.240064897.321411163.1556699623-1637470650.1556699623#/tickets/30691

They Man-made It, So I Exist is de slotfase van de projectserie A Decorated Room with Invaded Ideas, een onderzoeksproject dat is geïnitieerd en gerealiseerd door drie kunstenaars: Eline van Dijk (Tsvetkova) (NL/BG), Jakob Ehrlich (AT), and Anastasija Pandilovska (MK/NL).

They Man-made It, So I Exist beslaat vier weken en bestaat uit een groepstentoonstelling en drie publieksbijeenkomsten die focussen op de begrippen ‘thuishoren’, ‘Heimat’ en het  creëren van een ‘thuis ’. Meer specifiek focust het programma op aspecten die kenmerkend zijn voor de manier waarop de huiselijke omgeving wordt vormgegeven in het hedendaagse Nederland.

We zijn ervan doordrongen, in dit door mensenhand gecreërde land, dat we ons bevinden in een niet-naturalistisch ‘Heimat’, zonder bergen -  een zelfgemaakt ‘Heimat’. We vragen ons af in welke mate lokale democratie, ‘speculatieve’ romantiek en pragmatisme de huidige vorm van het Hollandse huiselijke leven hebben gevormd. Hoe zijn deze begrippen geproblematiseerd in een maatschappij die steeds sterker gepolariseerd is?

Sleutelwoorden van ons programma en van de groepstentoonstelling zijn GEMEENTE , VLAK en VLOED. Deze begrippen geven een solide basis aan ons onderzoek naar waar en hoe wij ons thuisvoelen.

They Man-made It, So I Exist
Groepstentoonstelling
04.05.2019 

In deze tentoonstelling is werk te zien van het kunstenaarscollectief (Eline Tsvetkova, Jakob Ehrlich and Anastasija Pandilovska) en van gast-kunstenaars: Smari Runar Róbertsson, Hedvig Koertz, Nicola Godman, Lotte van der Woude. Uitgaande van hoe zij zich verhouden tot Heimat, Belonging en home making als politieke instrumenten, onderzoeken zij ieder afzonderlijk het begrip ‘huiselijkheid’, door het in verband te brengen met vertrekken van en terugkeren naar huis.

De groepstentoonstelling is ontworpen als een vlak landschap, open, niet verborgen. Deze presentatie weerspiegelt de typisch Nederlandse gewoonte om van huizen op de begane grond de gordijnen open te laten zodat iedereen naar binnen kan kijken. De boodschap die hiermee wordt afgegeven is dat de bewoners ‘niets te verbergen’ hebben. In de loop van They Man-made It, So I Exist wordt de context van de kunstwerken duidelijk en worden de voorwerpen uit de ruimte verwijdend, en eindigen we in een bijna lege ruimte. Verwijzend naar de overkoepelende titel van het project: A Decorated Room with Invaded Ideas bespreken we het concept invasion of ideas van voorwerpen. Met dit in gedachten zullen de voorwerpen geleidelijk aan uit de ruimte worden weggehaald, in tegenstelling tot het eerste project in Sofia (Bulgarije) waar we geleidelijk aan juist ideëen en elementen aan de ruimte toevoegden.

Het begeleidende programma, dat zal bestaan uit drie publieksbijeenkomsten in puntWG, is erop gericht om groepsdiscussies en actieve deelname van het publiek uit te lokken.

Events

And no-one knows////Meanwhile
Lezing performance/reading door Phil Baber
11.05.2019, 18:30-20:30

"…What I am making is
A place for language in my life
Which I want to be a real place
Seeing I have to put up with it
Anyhow…” (W.S. Graham)

De ervaring van vervreemding vanuit de taal is een van de kenmerkende begrippen in de modernistische literatuur. Tijdens deze avond zal Baber de vraag opwerpen hoe we ons kunnen onttrekken aan een dergelijke vervreemding zonder te denken in termen van authenticiteit of ‘natie’. Hij zal ook bekijken hoe taal wordt geconstrueerd in de Joodse mystieke traditie en in het werk van dichters als Friedrich Hölderlin, Paul Celan, Henri Meschonnic, W.S. Graham, C.D. Wright, en Vahni Capildeo. Baber stelt dat taal geen “gevangenis” is (Fredric Jameson) maar een thuis, en dat het onze taak is om daarin te leven.

GEMEENTE, VLAK, VLOED
Multimedia installation/performance door het collectief A Decorated Room with Invaded Ideas
18.05. 2019 , 18:30 – 20:00

De tweede bijeenkomst focust op de architectuur van de Amsterdamse School, omdat wij dit een kenmerkende periode vinden voor de Nederlandse kijk op ‘ruimte’ in architectuur. De drie woorden GEMEENTE, VLAK, VLOED zijn van toepassing op het werk van de architecten van de Amsterdamse School. Als case study nemen we het gebouw Het Schip in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt, ontworpen door de architect Michel de Klerk in 1919.

Handle with care
Spatial intervention en discussie door het collectief
25.05. 2019, 18:30 – 21:00

Tijdens dit event willen we onderzoek doen naar de gevoelens van anticipatie of juist extreme angst, die we ervaren wanneer we op weg zijn naar nieuwe geografische coördinaten. Dergelijke individuele reacties op een nieuwe omgeving worden ook wel ondergebracht onder de noemer ‘cultuurschok’, een term die naar onze mening te weinig wordt gebruikt wanneer we praten over de wijze waarop we samenleven of naast elkaar leven. Tijdens deze avond zal de ruimte van puntWG een plek worden waarin kan worden gediscussieerd naar aanleiding van een ‘sound piece’ waar we gezamenlijk naar luisteren en die is gemaakt door ons collectief A Decorated Room with Invaded Ideas.

They man-made it, so I exist is supported by the AFK (Amsterdam Fund for the Arts) and the Austrian Embassy

Nomadic Picnic is een ‘participatory performance’, een onconventioneel diner waarbij mensen elkaar ontmoeten in stilte. Deze performance stelt de geijkte manieren van sociale omgang ter discussie en stelt daar authentieke manieren van communiceren, én van eten, voor in de plaats. 

Nomadic Picnic onderzoekt de relaties van mens tot mens en van mens tot voedsel. De gerechten van Nomadic Picnic moeten worden geserveerd zonder servies of eetgerei. Deze conceptuele en sculpturale gerechten worden ontworpen en bereid door kunstenaars.

De maaltijd bestaat uit het meest universele voedsel, zes vegan gangen zonder gluten en suiker, zodat iedereen kan deelnemen. Dit is een intieme smaakervaring voor maximaal zestien personen. De ruimte waarin de performance plaats vindt is samengesteld uit picmatsmats en vormgegeven met gebruik van proxemics.

De dag bestaat uit twee sessies die van start gaan om respectievelijk 13:00 en 18:00 uur. Elk diner duurt ongeveer twee uur.

Om deel te nemen stuur je een email naar: daycollective@gmail.com. (geef svp ook aan of je allergisch bent voor bepaalde ingrediënten)

Kaarten: € 22 tot 20 maart en € 27,50 vanaf 20 maart

Tickets: https://www.yourticketprovider.nl/events/29000-nomadic-picnic/