Finissage: Gesprek en Lunch met Leonardiansyah Allenda, Iqra Tanveer and Ehsan Ul Haq, 3 March 2019 @ 12:00-15:00

‘Something Other Than a Thing’ verwijst in dit geval naar een zijnswijze, een bepaalde toestand van een ‘ding’ op een bepaald moment in de tijd. Hierbij worden vooropgezette ideeen en waarnemingen van wat het eerder is geweest verwaarloosd en verworpen. Het behelst een afstand nemen van de vroegere bestaanswijze en het stijgen of dalen naar een nieuwe zijnswijze, op dusdanige manier dat het iets anders wordt. Op deze manier wordt het iets meer of iets minder dan wat het is geweest. Dit overgaan door stijgen of dalen is niet bedoeld om te verwerpen wat dit ‘iets’ allemaal zou kunnen zijn, maar het gaat over het inlassen van een kort moment van rust van de vroegere zijnswijzen, waardoor nieuwe mogelijkheden gevonden kunnen worden, die niet beïnvloed worden door eerdere waarnemingen en betekenissen.

Het project ‘Something Other Than a Thing’ is een poging om een vlucht te nemen van de motiveringen van het alledaagse en het wegnemen van alle logica, functionaliteit en bruikbaarheid van het ‘ding’ om het zo dit ‘iets’ te kunnen benaderen. Dit idee wordt onderzocht door de kunstenaars, door het maken van werk dat reflecteert op de vergankelijke natuur van het zijn.

Onderdeel van het project ‘Something Other Than a Thing’ is onder meer een publieke Lunch-Lezing. Deze performatieve lezing zal de finissage vormen van de tentoonstelling. Tijdens het evenement zullen de kunstenaars koken voor het publiek als een gastvrij gebaar, om daarmee een collectieve discussie op gang te brengen die reikt van de initiatie van het project tot de gebruikte recepten en hun oorsprong. Voor deze Lunch-Lezing nodigen de kunstenaars iedereen uit om onderdeel te worden van dit communicatieve proces, waarin koken, eten, praten en het uitwisselen van gedachten over kunst en alles wat erbij komt kijken, centraal staan.

‘Something Other Than a Thing’ is een collaboratief project tussen de kunstenaars Iqra Tanveer, Leonrdiansyah Allenda and Ehsan Ul Haq.

Finissage: Gesprek en Lunch met Leonardiansyah Allenda, Iqra Tanveer and Ehsan Ul Haq, 3 March 2019 @ 12:00-15:00

Het project Something Other than a Thing is het vertrekpunt voor dit publieke Lunch -Gesprek. Deze bijeenkomst markeert de finissage van de tentoonstelling die gelijktijdig plaatsvindt, en heeft de vorm van een ‘performative talk’. De kunstenaars bereiden als een gebaar van gastvrijheid een lunch voor het publiek, met als doel een gezamenlijke discussie op gang te brengen  - ook de recepten die worden bereid en de herkomst van deze recepten zijn onderdeel van dit collectieve gesprek. Voor dit Lunch - Gesprek nodigen de kunstenaars iedereen uit om deel te nemen aan dit proces dat koken, eten, praten en uitwisselen van ideeën omtrent kunst en alles wat daarmee samenhangt, omvat.

Ehsan Ul Haq, geboren in 1983 in Lahore (Pakistan) werkt met sculpturale vormen die hun eigen inhoud, constructie en ‘ding-heid’ bevragen. Door hun geschiedenis, functionaliteit en context weg te nemen, wordt de kijker geactiveerd door een nieuwe handleiding voor waarnemingen van bestaande objecten/betekenissen. Noemenswaardige tentoonstellingen zijn “Survival Kit” jaarlijks contemporary art festival in Riga Latvia, “An Age of Our Own Making” Images festival Holbaek, Denmark 2016, “Back in 5 minutes”, Martin Van Zomeren, Amsterdam, “No Real Body”: 3rd Ural Industrial Biennial of Contemporary Art, Yekaterinburg Russia 2015, “VOID: there’s nothing more left, but a little trace from human beings”, Ginkgo Space, Beijing China, Moscow International Biennale For Young Art, Moscow 2012, en ‘The Rising Tide’ in het Mohatta Palace Museum, Pakistan 2010. In 2014-15 was hij resident bij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten. Hij is momenteel ontvanger van de “Werkbijdrage Bewezen Talent” van het Mondriaan Fonds.

Iqra Tanveer, geboren in 1983 in Karachi (Pakistan) woont en werkt in Amsterdam. In haar installaties werkt ze met video, fotografie en objecten. Tanveer heeft haar werk getoond in meerdere groeps- en solotentoonstellingen in Pakistan, India, de Verenigde Arabische Emiraten, Italië, Hong Kong en Nederland. In 2017 voltooide ze haar residency aan de Rijksakademie van Beeldende kunsten. Ze was deelneemster aan de Colombo biennale (Sri lanka) in 2016 en de tentoonstelling “Whorled Explorations” tijdens de Kochi Muziris Biennial (India). Tevens heeft ze haar werk getoond in het Museum of Modern Art in Moskou in een solo show getiteld Between Earth and Sky.

Leonardiansyah Allenda is geboren in 1984 in Indonesia. In Allenda’s werk worden de begrippen kunst, agentschap, interieur- en andere soorten ontwerpen verweven, die gericht zijn op het lichaam en de perceptie van ruimte, terwijl hij persoonlijke vraagstukken probeert te beantwoorden, die gaan over de infrastructuur van cultuur en kapitaal. Allenda heeft in 2017 zijn residency aan de Rijksakademie van Beeldende kunsten voltooid. Zijn werk werd onlangs getoond in een solo show in Bertimbang Taruh, in het Cemeti Art House, Yogyakarta, Indonesië. Hij was onderdeel van enkele groepstentoonstellingen, waaronder: Asian Art Biennial, National Museum of Fine Art, Taichung, Taiwan; Kathmandu Triennale, ‘The City’, Nepal; Jogja Calling, 4A Center for Contemporary Asian Art, Sydney, Australia; Biennale Jakarta, ‘Maju Kena Mundur Kena’, Jakarta; ‘High Water’ Fukutake house project, Shodoshima, Japan.

Opening & Performance: 2nd Feb 18:00 tot 20:00

Performance: A Transcontinental Apology
Ghost in Silence - Rumiko Hagiwara
Sorry Not Sorry - Jo-Lene Ong
BELLYBUTTON - Bea McMahon and Rumiko Hagiwara

((((((((((((())))))))))))

U leeft! Tsjakka! Uw navelstreng is doorgesneden!

Wat voor gedrag zult u laten zien?

In een Amsterdamse kroeg gaf Bea feedback op Rumiko's video/performance Ghost in Silence (2018). Het werk eindigt met het woord Sorry. Dit woord ‘Sorry’ gaf het idee voor deze samenwerking met BELLYBUTTON als eindresultaat. Het is zowel een presentatie van onderzoekals een performance. Ze hebben Jo-Lene erbij uitgenodigd voor een sessie Transcontinentaal verontschuldigen, en zij draagt bij met een Sorry geen sorry.

Sorry.

Volgens Bea kan de punt achter het bovengenoemde sorry slechts één van vier mogelijkheden aanduiden:

1.     houd op
2.     houd op s.v.p.
3.     houd op a.u.b.
4.     Houd toch alsjeblieft op

Rumiko denkt eerder dat er geen einde komt aan de verontschuldiging.

Het bron materiaal voor BELLYBUTTON kan bezichtigd worden op 1 t/m 3 februari van 14:00 – 18:00

De masterclass Performance bestaat uit twee dagen met vier tijdsblokken waarin we door middel van oefeningen en opdrachten fysiek bewustzijn en sensitiviteit ontwikkelen. We onderzoeken daarmee de kracht en betekenis van de dialoog tussen performer en publiek, performer en ruimte, performer en tijd. Het laatste onderdeel van de masterclass is een presentatie van je performance in puntWG in Amsterdam voor een publiek.

De masterclass is toegankelijk voor studenten uit elke kunstdiscipline, theatermakers en beeldend kunstenaars.

Om in te schrijven voor de masterclass of voor meer informatie open onderstaande link: http://www.tobepresent.nl/masterclass/masterclass_performance_2019/masterclass_performance_2019-1

Anet van de Elzen

www.anetvandeelzen.com 
www.tobepresent.nl

Anet van de Elzen maakt beelden met handen, hoofd en lichaam. Haar werk is verweven met haar leven en ervaringen, het bevat archetypische of iconografische elementen die de sleutel zijn tot de communicatie met de ander. Als de beelden gemaakt zijn schuren ze tegen de dagelijkse werkelijkheid, gestript, ontdaan van wat er niet toe doet, soms armoedig, getergd, eenzaam, hun oorsprong in een andere realiteit.

Danielle van Vree

www.daniellevanvree.nl

Danielle van Vree wil contact met de toeschouwer en iets in beweging brengen met een werk. Haar benadering is fysiek en filosofisch en reikt de toeschouwer een transparant concept aan, waarin ruimte is voor reflectie. Geluid, tekst, video en objecten zet zij in als middel om een dubbelbeeld te veroorzaken en de relatie en ruimte tussen subject en object te bevragen.

Open Daily from 15:00 to 19:00

De installatie kan duizeligheid en misselijkheid veroorzaken.
De installatie is schadelijk voor mensen die lijden aan epilepsie en andere neurologisch aandoeningen.

Yutaka Makino heeft in de afgelopen jaren diverse projecten gerealiseerd waarin hij ruimtes creëert met specifieke akoestische en visuele kenmerken, die waarnemingsprocessen tastbaar maken voor de toeschouwers. Bovendien worden de bezoekers getriggerd om te reflecteren op het waarnemingsproces als zodanig. Alle elementen in een ruimte zijn met elkaar verweven en reageren op elkaar. Zodoende zet het dynamisch proces dat zich afspeelt tussen deze elementen onderling, bij de toeschouwers een dynamisch proces op gang waarin de waarneming tot in het oneindige wordt getransformeerd.

De opzet van Makino’s niewe werk Displacement is experimenteel in de zin dat het werk bestaat uit meerdere componenten, waarvan de fysieke aanwezigheid van de toeschouwer in de ruimte er één is. Er zijn auditieve stimuli die vrijwel alle akoestische kenmerken van de ruimte overstemmen. Bovendien gebruikt Makino een optokinetische stimulator om een visueel instabiele ruimte te creëren: ruimtelijke referenties worden voortdurend ondermijnd.

Optokinetische stimuli worden doorgaans ingezet bij personen met bijvoorbeeld een verstoord evenwichtsgevoel of hoogtevrees. In Displacement echter worden optokinetische stimuli opgewekt om het oriëntatiegevoel juist te ondermijnen en om onze neiging om te vertrouwen op visuele referentiepunten, op de proef te stellen. Zo kan voor de bezoeker van Displacement een gebaar gemaakt door een medebezoeker een ruimtelijk oriëntatieteken worden dat botst met de output van het optokinetische apparaat. Wat uit dit geheel van interactie tussen botsende referenties naar boven zal komen, zijn de individuele ervaringen van de bezoekers van Displacement.

In Inverting the Archive komen de filmische werken van Henderson en Peres dos Santos samen, en wordt zo ruimte gecreëerd om kritisch te reflecteren op de parallele geschiedenissen van het Nederlandse en Britse kolonialisme en ons af te vragen in hoeverre het etiket ‘post-‘ in de term ‘post-koloniaal tijdperk’ toepasselijk is.

Recentelijk hebben Henderson en Peres dos Santos hun onderzoek verder onderbouwd met behulp van archiefmateriaal uit respectievelijk de National Council of Civil Liberties (UK) en het Beeld en Geluid Archief (NL). Een onderzoeker van dergelijk archiefmateriaal die zelf drager is van een koloniale politieke erfenis kan worden geconfronteerd met de taak om de taal waarmee het verleden in deze bronnen zijn geframed, als zodanig onder de loep te nemen. Het narratief zal immers doortrokken zijn met vooroordeel en leemtes. De vraag is echter hoe de lens van een kunstwerk deze leemtes kan omkeren en aanwezigheid naar boven kan halen?

Events:

On Commonwealth Migration and Archiving
Lezing door Hannah Dawn Henderson
10 November 2018 @ 18:30 - 20:00

In deze lezing wordt een periode belicht waarin Henderson onderzoek deed in het archief van de National Council of Civil Liberties (UK). Zij onderzocht de geschiedenis van migratie vanuit de Commonwealth naar het Verenigd Koninkrijk.Henderson zal inzichten en materiaal presenteren die de claustrofobische relatie tussen het politieke en het persoonlijke laten zien - haar autobiografische invalshoek zal hierbij een rol spelen.

_______________________________________

The Toxicity of Art Institutions in the Netherlands
Talk & Screening: An Open Talk with Miguel Peres dos Santos
17 November 2018 @ 18:30 - 20:00

In het Nederlandse artistieke landschap wordt weinig gereflecteerd over de mogelijkheden die kunstinstellingen tot hun beschikking hebben om de ethos die zij zichzelf toedichten daadwerkelijk te integreren in hun kunstbeleid. In dit landschap domineert nog altijd het archetype van de witte mannelijke fallische figuur, in de zin dat deze figuur nog altijd de macht heeft om de stem van de Ander goed te keuren of te censureren.

In zijn lezing zal Peres dos Santos recente case studies onder de loep nemen die de onderliggende angst voor machtsverlies, impotentie en afwijkende cognities blootleggen. Ook zal hij tekortkomingen belichten binnen het beleid van instellingen die zich bezighouden met kwesties van dekolonisatie, ras en white privilege.

_______________________________________

Envisioning Opaque Futurities
filmscreening en interventies
Van: 22 November 2018 @ 18:30 — 21:30 t/m het einde van Amsterdam Art Weekend

Een discussie tussen Egbert Alejandro Martina, Olave Nduwanje en Simone Zeefuik, bij de screening van Manthia Diawara’s film One World in Relation (2010). Édouard Glissant, het onderwerp van Diawara’s film, schreef dat “wanneer wij mensen en ideeën proberen te begrijpen vanuit het Westerse denkkader, wij dit zouden moeten doen vanuit transparantie […]. Misschien moeten wij niet langer denken vanuit het concept ‘schaal’. We moeten stoppen met reduceren.” Glissant’s voorstellen worden verbeeld, becommentarieerd en ten uitvoer gebracht gedurende de avond.

Conversation on Emotion Recognition from an algorithmic point of view
With: Anja Groten, Coralie Vogelaar and Margarita Osipia
19:00-21:00
25 October 2018

Vogelaar will discuss themes of this show with designer and researcher Anja Groten (the artist behind interactive installation Face the InterFace), and curator and writer Margarita Osipian.

Finnissage
28 October 2018
17:00-20:00

Join the artists for a drink, an exhibition tour and Q&A.

Emotion Recognition from an algorithmic point of view is een samenwerking tussen beeldend kunstenaar Coralie Vogelaar, choreografe Marjolein Vogels en actrice Marina Miller Dessau.

Samen hebben zij de gedeconstrueerde gezichtsuitdrukkingen volgens het Facial Action Coding System, getraind en verkend. Dit systeem is ontwikkeld door prof. Paul Ekman in 1978 en is de basis van hedendaagse emotieherkenningssoftware.

Door deze collaboratieve performatieve experimenten te combineren met algoritmische composities en ‘image blending’ als een werk methode, hebben deze studies geresulteerd in - onder andere - twee video-installaties en een live performance. Deze werken leggen de complexiteit en onontdekte bewegingen van het gezicht bloot en kan worden gezien als een zoektocht naar hoe een computer naar onze emoties kijkt én zou kunnen kijken.

This exhibition is generously supported by the Stimuleringsfonds voor Creative Industrie, 
by European Media Artist in Residence Exchange (EMARE) at Werkleitz and the ministry of culture Saxony-Anhalt.

The emotion software is FaceReader, with the help of the Usability Lab, Communication and Multimedia Design, Amsterdam University of Applied Science