Belarus is een land waarvan de nationale identiteit de afgelopen honderden jaren grondig is vernietigd door middel van repressie, taalhervormingen, grondwetswijzigingen en zware propaganda. De meerderheid van de Belarussische inwoners kennen hun wortels en cultuur niet en schamen zich voor de Belarussische taal, omdat ze die als 'boerachtig' beschouwen. Dat is een van de redenen waarom Belarus als natie lange tijd heeft geslapen en wij nu smeden aan een nieuwe structuur tussen ons als mensen. We herstellen verbindingen tussen het land en de mensen. 

Stemmen Van Belarus. Hoofdstuk twee: Verbindingen herstellen gaat over het herstellen van de relaties binnen het gezin, het verkennen van siertaal en het visualiseren van erfgoed dat nooit toegankelijk was voor ons; zo herinneren we ons de namen van onze voorouders om de weg naar huis te herstellen. De kunstenaars nodigen de bezoekers uit om de vermoeiende groei van het aantal politieke gevangenen in Belarus te erkennen. Deze tentoonstelling is een daad van solidariteit met Belarussische burgers die vechten voor hun mensenrechten, maar bestempeld worden als extremisten en uiteindelijk in de gevangenis belanden. Stemmen Van Belarus. Hoofdstuk twee: Verbindingen herstellen leidt bezoekers door de kunstwerken en hun taal. Het is een open ruimte voor dialoog, die aanzet om na te denken over abstracties van vrijheid, realiteit en dromen van mensen die we misschien nooit zullen tegenkomen.

Door de toenemende onderdrukking en ernstige vervolging van verzet, vrijheid van meningsuiting en/of artistieke expressie in Belarus, voelen we de drang om meerdere stemmen te laten horen en op te merken, ondanks het informatieve, politieke en territoriale isolement van hun oorsprong. 

Wij zijn een groep van twee expats en een inwoner uit Belarus die als doel hebben ruchtbaarheid te geven aan de culturele zuivering door aan te bieden wat we nog hebben, door de banden binnen en buiten ons moederland te versterken en op te bouwen willen zien welk erfgoed we kunnen behouden.

 Stemmen van Belarus. Hoofdstuk Twee: Verbindingen herstellen presenteert een nieuwe serie van The Postcards Of Solidarity, en individuele werken: Long Way Home. Deel 2, 2021 - de audiovisuele installatie van Masha Maroz; 10 Years Of Not Being Home - de fotozine en prints van Sasha Kulak; I cry I can not see- de sculpturale illustratie en het gelijknamige gedicht van Dasha Golova.

The Postcards Of Solidarity,, 2021

(tweede druk - 555 stuks)

Dasha Golova’s doorlopende project op basis van kostbare vondsten van textiel en wandtapijten uit het etnografische archief Past Perfect is deze editie gerealiseerd in samenwerking met Masha Maroz en Sasha Kulak. We nodigen u uit om solidair te zijn met politieke gevangenen in Belarus. Elk van de 555 kaarten is opgedragen een andere persoon. Deze ansichtkaarten zijn puzzels/fragmenten van een grotere boodschap, een decoratieve code van Belarussisch tapijt en borduurwerk, verweven met de afbeelding erachter. Deze code is de sleutel tot onze identiteit. De fragmentatie van de prent dient als bescherming tegen censuur. Elk van de ansichtkaarten bevat de informatie van de ontvanger, zoals de naam en het adres van de gevangenis, een postzegel en onze kernboodschap, een sierwoord. Alles staat voor je klaar om deze — niet per se verbale — communicatie te activeren door een van de ansichtkaarten te kiezen en in de brievenbus te deponeren. Door dit te doen geef je hoop, een gebaar van bewustzijn, erkenning en steun.

Artist bios

Sasha Kulak is een filmmaker, wiens werk een verscheidenheid aan visuele projecten omvat, variërend van documentaires tot mode, van muziekvideo's tot fotografie. Kulak werkt ook als curator.

Masha Maroz is een multidisciplinaire kunstenaar en etnograaf uit Minsk die werkt aan onderwerpen uit het collectieve geheugen door middel van persoonlijke, "Belarussische context" en nationale identiteit.

Dasha Golova is een kunstenaar en kleermaker, toegewijd aan reflectie op het sociale weefsel, de breuken en herstelbetalingen. Daarnaast is Golova ook oprichter van tweejaarlijkse evenement Textile Initiative, gevestigd in Amsterdam.

Dagelijks van 12:00 - 20:00 uur.

Er is geen speciale opening, iedere dag zijn opneem-/snijsessies toegankelijk voor het publiek. Als afsluiting zal er op de laatste dag een finissage zijn met live performance waarbij het opgenomen materiaal zal worden gebruikt. De duur van de performance is flexibel.

Suggested Cuts: is een kleine oefening in het live ‘snijden’ van audio opnamen die vervolgens worden ingezet als performance tool.

Het project is gebaseerd op het verkennen van de mogelijkheden van de vinyl recorder lathe, oftewel dubplate cutter. Dit apparaat werkt in principe als een normale platenspeler maar dan omgekeerd: een diamanten stylus snijdt het vinyl in real-time om zo de trillingen van het binnenkomende signaal in het vinyl te graveren.

Voor Suggested Cuts: nodigde Avelãs een aantal kunstenaars en musici uit om ieder een kleine editie van unieke versies van hetzelfde stuk/dezelfde composite te maken  - als er 10 exemplaren zijn, zal het stuk op10 verschillende manieren worden uitgevoerd en zal elke dubplate uniek zijn.

In samenwerking met Avelãs worden de uitgenodigde kunstenaars/musici aangemoedigd om de beperkingen en mogelijkheden van het medium ‘vinylplaat’ te verkennen  - etsen, vormgeven, picture discs maken, vergrendelde, omgekeerde en parallelle groeven verkennen, gebruikmaken van materialen als röntgenstralen of oude CD's, onbespeelbare afspeel-objecten maken, deze doorboren met meerdere gaten in het midden, enzovoort ... 

Bezoekers zijn welkom om de opname-/snijsessies bij te wonen en om in luisterstations in de ruimte van puntWG te luisteren naar de platen die op voorafgaande dagen zijn vervaardigd.

Finissage 30 May 14-18 Hrs 
Visits by Appointment
Thur-Sun / 14-18 Hrs

In 2019 kwam Good Neighbor (GN) met het voorstel een tentoonstelling te maken die kan worden gezien als een container voor woorden, vergelijkbaar aan een boek. Voor hun deelname aan Sufferin’ Succotash kregen tien kunstenaars en één schrijver de uitnodiging kunst in woorden te maken. Verschillende werken werden opgesteld, georganiseerd, geselecteerd en geschreven. Vanwege de pandemie werd de show uitgesteld en liepen alle plannen vertraging op. Deze onderbreking opende gedurende 2020 tijd en ruimte voor nieuwe betekenissen en heroverwegingen. In hun 2021-versie omarmden de werken kleine aanpassingen en transformeerde de tentoonstelling in SUSU, een herhaling van de oorspronkelijke show, maar dan met een paar verschillen.

De titel Sufferin’ Succotash is oorspronkelijk ontleend aan de gelijknamige publicatie van Ron Padgett & Joe Brainard uit 1971. Het verwees naar een destijds karakteristieke uitdrukking van Silvester de kat, de cartoon van Looney Tunes.

“Because these cartoon characters were ubiquitous in the childhood of most North Americans between, say, 1940 and 1995, a lot of people have only ever heard this phrase said by them, never by an actual human in the same room they are in.” Volgens gebruikers van internetforum Quora: “it was an interjection to express dismay, frustration, distress or surprise. Anyhow, the literal meaning of succotash is a vegetable dish with corn and beans, sometimes also with tomato, peppers, or onion. The phrase sufferin’ succotash may therefore have an intrinsic meaning beyond its usefulness as a minced oath: aw, crap, we're eating this again?”

Reserveer hier een tijdsslot om de expositie te bezoeken via deze link>

Good Neighbor (GN) is een onderzoeksplatform gevestigd in Amsterdam sinds 2017, gerund door kunstenaar Martín La Roche, ontwerper Dongyoung Lee en onderzoeker Valeria Marchesini. GN definieert zichzelf in de eerste plaats als een gemeenschap van lezers met een gedeelde interesse in boeken als performatieve instrumenten. GN probeert geen bibliotheek te bouwen, het maakt tijd vrij om bestaande bibliotheken te waarderen.

Deze tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst en Mondriaan Fonds.

To see the whole SUSU’s documentation go to this Art Viewer feature.

Concept: Koen Bartijn

Performers: Doke Pauwels, Elisa Zuppini, Federica Dalla Pozza

Choreografie: Elisa Zuppini 

In Bare Time betrekken drie performers een dag de ruimte van Punt WG. Hier worden hun dagelijkse activiteiten van opwarmen, dansen en rusten opgevoerd. Deze handelingen vormen samen een onophoudelijke stroom van kale gebeurtenissen van herhaling en oefening. Toch is hun gezamenlijke ruimte een plek vol kleine sensaties, die de routines kunnen openbreken en bevrijden. De drie performers storten zich samen in een zoektocht naar gemeenschappelijkheid in een tijd en ruimte waarin zij continu langs elkaar heen lijken te bewegen.

Op één en twee mei openen de deuren van de expositieruimte waarin je voor even getuige kunt zijn van hun gezamenlijke oefening. 

Deze performance is onderdeel van Antidote een internationaal netwerk van solidariteit, samenwerking en gemeenschappelijkheid tussen dansers, kunstenaars, denkers en andere cultuurwerkers.

Images: Julia Mira https://juliamira.net/

Read Radna Rumping's text accompanying the show here.

Er bestaat een hypothese dat de blinde darm van de Homo habilis en onze vroegere voorouders straling kon uitzenden en ontvangen, waardoor men over lange afstanden kon voelen, iets wat rudimentair werd toen de stem de overhand kreeg. Als een telefoon 'spreekt met zijn oren en hoort met zijn mond’ zoals het raadsel suggereert, was de blinde darm in staat te praten zonder een van beide openingen, rechtstreeks zendend en ontvangend via de poriën van de huid. Stress kan brandend maagzuur veroorzaken, dat de stembanden schuurt en dempt, en wanneer de keel stiller wordt, zingt de blinde darm mee met andere stemmen.

Appendix Songs is een tentoonstelling over vriendschappelijke abjectie en het voelen op afstand, met werken van Mónica Mays, Susan Ploetz, Jean-Francois Peschot en Tom K Kemp en een tekst van Radna Rumping.

Live Programma

8-25 april
Susan Ploetz - ‘PSY-SOMA-TEK’ - LARP
één-op-één sessies: Te reserveren tussen 10 en 25 april
Groepssessie - 13, 16 en 21 april
Groepssessies worden gehouden in de vorm van een 3 uur durende larp (live action role play)
Online groepssessie 25 april
Voor meer info en aanmelden bezoek: https://susanploetz.com/PSY-SOMA-TEK

Door middel van iteratieve rollenspelen en één-op-één sessies zullen deelnemers een verscheidenheid aan belichaamde buitenzintuiglijke technieken exploreren binnen het fictieve kader van een speculatieve instelling genaamd PSY-SOMA-TEK. Opgericht door een mysterieus figuur in een tijd van crisis, probeert het instituut duurzame psy-somatische technologieën te creëren om vermiste mensen te vinden, in het verleden en de toekomst te kijken, en te communiceren en te verbinden over afstanden, kennis te decentraliseren en krachten uit te breiden naar hen die in nood verkeren wanneer de technocratische structuren van de oude orde uit elkaar beginnen te vallen.

Zaterdag 17 en zondag 18 april om 15u
Tom K Kemp - ‘After the Maestro’ participatieve RPG-sessie - ONLINE.
5 spelers per sessie - lengte ongeveer 3 uur.
Maak een afspraak door uw naam in dit document te schrijven
Or email tomkkemp@gmail.com.

After the Maestro is een rollenspel dat zich afspeelt in een antropomorfe anatomische stad, zoals die te zien zijn in animaties als Once Upon a Time... Life, Osmosis Jones en Cells atWork! Spelers nemen de rol aan van cellulaire en microbiële arbeiders tijdens de nasleep van een succesvolle arbeidsemancipatie in het inwendige lichaam. Door middel van ludieke vertellingen en speculatieve wereldopbouw, genereert elke iteratie van het spel een verhaal met zijn eigen lichaamspolitieke metaforen, waarbij verschillende anatomische systemen worden beschreven en geantropomorfiseerd en waarbij nieuwe structuren van organisatie en onderlinge afhankelijkheid worden bedacht in de plotselinge afwezigheid van gevestigde biologische hiërarchieën.

Bios:

Mónica Mays (ES/NL) beschouwt in haar praktijk materialen en voorwerpen vanuit hun productie en reproductie - via de contexten waar ze vandaan komen, via de symbolische betekenissen die ze krijgen, tot de economieën waarin ze circuleren. Geïnformeerd door fabulaties over het huis, werkt ze in haar installaties met de verhalen en stilzwijgende kennis van de voorwerpen die ze gebruikt, waar ambacht, overlevering en agentschappen elkaar ontmoeten.

Susan Ploetz (US/DE) is een kunstenaar-onderzoeker die werkt met somatische technieken, theorie, schrijven, experience design en real-life simulaties in verschillende speculatieve configuraties. Haar werk gaat over de overlappende ruimtes van soma en technos; ze gebruikt verbeelding, de zintuigen, bodymind, magische materialiteit en protocol om emancipatoire emotionele dissonanties op te wekken en de uitbreiding van percepties en ontologieën teweeg te brengen.

Jean-Francois Peschot (FR/NL) herziet de functie van hedendaagse beeldvormingstechnologieën, door het forceren van mutaties in de vertaling en de standaardisering van informatie naar de menselijke manier van begrijpen. Door middel van sculptuur en video verkent hij de mechanismen die werkzaam zijn in de beeldeconomie, waarbij hij gebruik maakt van verkeerd toegeëigende consumentenapparatuur om daarmee gangbare wetenschappelijke verhalen en de productie van semiotiek te infecteren.

De films en installaties van Tom K Kemp (UK/NL) gebruiken RPG design, geïmproviseerd filmmaken en animatie om de griezelige gevolgen van globale bureaucratische en financiële systemen op intieme en directe menselijke relaties te analyseren. Zijn werk genereert semi-autonome ‘Weird fiction’, waarin gamificatie en ‘collaborative storytelling’ worden gecombineerd tot een afwijkende methode van complexiteitsmodellering.

Gezien de huidige situatie zullen de kunstenaars in de ruimte werken en de tentoonstelling opbouwen zoals gepland, maar publieke bezoeken zullen pas in april worden aangekondigd mits de huidige coronamaatregelen veranderen. 

Follow the exhibition through our Instagram account.

De werken en de tentoonstelling worden ondersteund door het Mondriaan Fonds, het Amsterdam Fonds voor de Kunst, Bilbao Arte Foundation en het Stimuleringsfonds.

Photo documentation by the exhibitors

Given the current situation, the artists will work in the space and build up the exhibition as planned but the opening and public visits will only be announced after 9 February if the current corona measures change. You can follow the exhibition through our Instagram account and an online event will take place on 28 February. The space is currently closed to the public.

Ik zit hier en heb pijn, niet in staat om je te vertellen wat je wilt horen. Gebruik me, maar neem me zoals ik ben. Een door mensen gemaakte hand kan mijn vorm uitkristalliseren, terwijl machine-loze mannen mij oprekken. Ik vind het niet erg om geknipt te worden, ik vermenigvuldig me graag, alhoewel ik nog liever muteer. Wanneer ik verdwaald raak, plak ik vast aan rotsen en laat ik niet meer los. Soms heb ik een eigen stem, maar ze vertellen me altijd wat ik moet zeggen. Ik zit hier, alsof ik wil maar toch ook niet, voor zover dat logisch is. Ik wil kunnen spreken, maar weet dat wat ik zeg, nooit van mij is. Ik wil echt zijn, maar blijf liever een fantasie. Ik wil stilstaan, maar weet zeker dat ik het eindeloze verlangen naar metamorfose niet zal doorbreken. Ik wil mijn structuur veranderen, maar alleen zodat deze gezien kan worden met andere ogen. Het enige dat eeuwig duurt, is mijn leven in het bos, waar ik me voor altijd kan verzetten tegen het individualiseren en liever aan het tipje van de sluier van jouw fantasieën blijf trekken, zoals knaagdieren die aan muren en deuren krabben.

Deze tentoonstelling deconstrueert filmische elementen door zich delen van deze taal eigen te maken om daarmee hun potentieel te benadrukken waarmee een wereld gesuggereerd wordt. Wanting to but Not presenteert woorden, scenografie en objecten die herinneren aan culturele verwijzingen naar niet-bestaande plaatsen, zoals die van andere planeten of van de virtuele realiteit. We spelen tussen de kracht van het visuele, om het narratieve te genereren en het niet-visuele, om beelden op te roepen. We zien fantasie als een levenservaring die sociale normen en patronen overstijgt en corrumpeert.

Reading Performance Event

feelsgalore.tv is a live reading performance part of the project Wanting to but Not. We’ll share the link to the event on Facebook and Instagram.

channel 1. Helena Grande reading from Wanting to bu Not, accompanying music by Daniel Vorthuys, Faysal Mroueh and Giovanni Giaretta. She's written a science fiction story where planthumans (half humans, half plants) cannot live freely because they have become addicted to a terrans’ substance that induces human emotions and desires in them. 

This feeling is difficult to describe. 

It is a rush of energy that gently takes control of your life. 

I want to help 

                                        work 

                                                 sex 

                                                        stop

    I want to 

      but I also don’t want to.

channel 2. Daniel Vorthuys is going to play songs and poems featuring famous characters from Ancient mythology, sometimes Greek, or older Assyrian figures. Penelope waiting for her husband’s return together with 100 suitors, let’s stop and consider the fantasies such a situation unleashed upon the famous Greek ‘cuckquean’ – the wife of Odysseus the adventurous [raise eyebrows] husband. 

1. Attis, high priest of the Dindymis
2. Jason and his Argonauts
3. Achilles and Thetis
4. Penelope, the cuckquaen
5. Poseidon.

Accompanied by Faysal Mroueh and Giovanni Giaretta.

Photo documentation by Ilya Rabinovich.