Openingstijden: 30 maart, 5 & 6 april, 12 & 13 april, 19 & 20 april. 13.00-18.00 uur.

Part of the Open Call series

Elke week in april zullen Maria Zandvliet, Lyckle de Jong, Kim David Bots en G.C. Heemskerk een nieuw muziektheaterstuk maken en uitvoeren. Dat wordt gefilmd door DOP Sjuul Joosen. Elk stuk bestaat uit muziek, tekst, kostuums, licht, decor en rekwisieten, die ter plekke worden gemaakt. De overblijfselen van de voorstellingen - decors, kostuums, rekwisieten en (video)documentatie - vormen een wekelijkse, wisselende tentoonstelling.

Elke performance heeft zijn eigen verhaallijn, geïnspireerd door de geschiedenis van de WG-locatie, de marktwerking in de gezondheidszorg en de esthetiek van zorgomgevingen. De stukken zijn episodisch en met elkaar verbonden, maar kunnen ook afzonderlijk worden ervaren. We werken opeenvolgend vanuit de thema's: Gezond, Ziek, Dood en Het Hiernamaals. Na de tentoonstelling maken we een film, verrijkt met sound design, tekeningen en muziek, die gezien wordt als een krachtig middel voor kennisoverdracht.

Performances:

1. Gezond (30 maart 16:00)
2. Ziek (6 april 16:00)
3. Dood (13 april 16:00)
4. Het Hiernamaals (20 april 16:00)

In onze huidige maatschappij ligt de nadruk sterk op gezondheid. Gebouwen worden ontworpen voor gezonde, menselijke lichamen, met beperkte aandacht voor individuen die zogenaamd 'afwijkend' zijn. Dit is ook waar in het dagelijks leven, waar strenge normen bepalen wat als afwijkend of gezond wordt beschouwd, wat als natuurlijk wordt beschouwd en wat niet. Deze beelden beïnvloeden niet alleen het ontwerp van onze gebouwen en openbare ruimtes, maar ook hoe we ons mogen gedragen, welk geslacht we krijgen toegewezen, hoe we ons voelen en of we worden uitgesloten of meer kansen krijgen. Door te spelen met het idee van gezondheid en ziekte, dagen we deze normatieve kaders uit en creëren we een absurdistisch verhaal dat nieuwe mogelijkheden opent. We stellen vragen als: Waarom wordt gezondheid gezien als de verantwoordelijkheid van een individu? Is gezondheid niet bij uitstek een sociale aangelegenheid? Dit is een kernonderdeel van onze methode: we nemen voortdurend verschillende rollen aan, proberen iets te zijn wat we zelf niet zijn en kruipen zo empathisch in de huid van een “zieke” of “gezonde” Ander. Misschien is fictie wel de beste manier om echt te voelen hoe het is om in een andere situatie te verkeren. Fictie kan dus zelfs gezien worden als een krachtig middel voor kennisoverdracht.

De kunstenaars worden ondersteund door het Mondriaan Fonds en Stroom Den Haag.

Photos - Studio Plancius (www.studioplancius.com).

Openingstijden: donderdag-zondag 14:00 - 18:00, maandag-woensdag op afspraak

Part of the airWG series

Mapping Belonging is een diepgaande reflectie op de manier waarop de ruimte wordt ingericht om een gevoel van ‘ergens bijhoren’ mogelijk te maken. Tijdens haar residency van drie maanden als atelierWG Artist in Residence onderzocht Udvardi de verschillende plekken die zij heeft bestempeld als ‘thuis’- ‘thuis’ door haar gedefinieerd als een plek waar ze drie maanden of langer woonde met gebruik van keuken. Het doel van haar onderzoek is inzicht te krijgen in hoe architectuur, geografie en culturele context haar een gevoel van bestemming, van ‘plaats’ geven.

Hoe draagt de door jou gebouwde omgeving bij tot jouw gevoel van er bij horen of juist van uitsluiting?

In haar hoedanigheid van Design Director bij MASS Design Group - een wereldwijde nonprofit die samenwerkt met communities bij het ontwerpen, bouwen, en promoten van architectuur die voor rechtvaardigheid en menselijke waardigheid opkomt - stelt Udvardi deze vraag regelmatig aan anderen. Toch is haar kunstpraktijk diep persoonlijk, gevormd door ervaringen van ontheemding en ontworteling die stammen uit haar kindertijd.

Tegen de tijd dat ze volwassen was, had Udvardi twee belangrijke lessen geleerd. Ten eerste dat toegang tot de politieke arena niet gelijk staat aan sociale acceptatie. Hoewel haar staatsburgerschap van drie landen het ook voor haar familie makkelijker maakte om landsgrenzen te passeren, had het geen invloed op het eigenlijke speelveld. Ze kwam erachter dat ‘erbij horen’ voortkomt uit een gedeelde geschiedenis, je verbonden voelen met een plek, en een gevoel van continuïteit — noties die haar ontgingen. Ten tweede zorgt het neerzetten van huizen en het vastleggen van territoria voor transnationaal slow violence — het geleidelijk aan toebrengen van schade door geprivilegieerde gemeenschappen aan gemarginaliseerde volkeren en ecosystemen. Ze zag dit in de suburbanisatie van haar geboorteplaats in Ngunnawal country (Australian Capital Territory), waardoor duizenden hectaren kwetsbaar werden voor brand; in de toestroom van migranten naar het Berlijn van na de oorlog die op de vlucht waren voor oorlog en economische ontberingen; en in de precaire huisvesting van landarbeiders waar het agrarische imperium van Oregon op was gestoeld. Hoewel ze uiteindelijk accepteerde dat erbij horen misschien onbereikbaar zou blijven, werd de werkelijkheid van slow violence een mobiliserende kracht in haar professionele praktijk.

Udvardi’s retrospectief is opgezet als een interactieve catalogus van cartografieën die de emotionele en historische betekenis van al deze huizen uit het verleden weergeven op verschillende niveaus: het huiselijke, de grotere gemeenschap en de regio. Bezoekers worden uitgenodigd om zich op tactiele wijze te verhouden tot de catalogus, en hun eigen conclusies te trekken in hoeverre elk van deze huizen het gevoel van thuiszijn, van ‘erbij horen’, in zich draagt. Uiteindelijk zet Mapping Belonging aan tot nadenken over hoe oorsprong, migratie en herinneren, kunnen samenkomen en een gevoel van thuis creëren. Het daagt bezoekers uit om zich vragen te stellen over het complexe geheel van krachten die onze verhouding tot ‘plaats’ bepalen.

Photography by Studio Plancius

Tentoonstelling: 4 t/m 9 maart van 13.00 tot 18.00 uur

Part of the atelierWG series 

In puntWG hebben wij binnenkort onze presentatie als WGkunstenaars. Wij, dat zijn Alexandra Verkerk en Joop Haring. “When Nature comes Close” in puntWG, gaat over onze reflectie op de ons omringende natuur, ook hier op het WG terrein, Amsterdam

Te zien: schilderijen, beelden, tekeningen, wandobjecten.

Nu de lente weer in aantocht is, willen wij dit met u vieren op het voorterrein van puntWG.

* Dialezing over ons werk: vrijdag 7 maart 17.00 u

* Lente feest/finissage: zondag 9 maart 14.00 – 18.00 u

 Photography by Studio Plancius

Openingstijden: 15, 16 + 22, 23 februari

I promise to devote my heart to you and my art, for both are my life’s passion. In each stroke of my brush, you shall find me. - Artemisia Gentileschi

Beste kunstenaars, geliefden en dierbaren,

Wij zijn verheugd om jullie uit te nodigen voor de Valentijns show The Patron Saint of Beekeepers in puntWG, die opent op 14 februari om 17:00.

puntWG is een onafhankelijk, door kunstenaars gerunde ruimte voor experimentele tentoonstellingen en artistieke uitwisseling in Amsterdam West. Sinds vorig jaar wordt de organisatie en programmering verzorgd door een nieuw vrijwilligersteam.
Om onszelf voor te stellen en onze nieuwe werkwijze voor het komende jaar te delen, organiseren we een grote groepstentoonstelling met ansichtkaarten, liefdesbrieven en Valentijnskaarten die door kunstenaars van dichtbij en veraf zijn opgestuurd.

Verwacht een overvloed aan brieven, cocktails en gevoelens.

Vaarwel, mijn liefde...

Voor altijd de jouwe,
Het puntWG-team:
Nina Harra, Julia Dahee Hong, Susan Kooi, Lily Lanfermeijer en Smári Róbertsson

Kunstenaars
Marijn Akkermans, Josefina Anjou, Bergur Anderson, Gegee Ayurzana, Inez de Brauw, Ceel Mogami de Haas, Emma van den Berg, Lars van de Grift, Halla Einarsdóttir, Caz Egelie, Helen Frik, Agathe Gabrielle, Julia Gersten, Marije Gertenbach, Noa Giniger, Joseph Hughes, Hrafnhildur Helgadóttir, Lukas Malte Hoffman, Simone Jarvis, Masaki Komoto, Tatiana Kouguell, Rosita Kær, Garrett Lockhart, Bláithín Mac Donnell, John MacLean, Agata Milizia, Aaro Murphy, Ana Navas, Petra Noordkamp, Micha Patiniott, Will Peck, Josse Pyl, Alina Senchenko, Caroline Silverman, Michelle Son, Mai Spring, Olle Stjerne, Lisa Sudhibhasilp, Charlotte Weise, Tran Wang Dai, Marika Vanderkraats, Rúna Þorkelsdóttir & more to be announced. 

Photos: Studio Plancius

Part of the Open Call Series.

Swan, Nina and Rick invite you to move into their WG. According to the landlord (who  will live with you) it’s a room (8m2) like any other. It’s just that the light switch is in the kitchen. There’s no threshold separating the noisy floor boards in the kitchen from what used to be the dining room (now your room). When someone is peering into the fridge late at night it sounds like they’re standing next to your bed. With the scratching coming from behind the painting you never feel alone. However, the landlord tells you, your room has one big advantage: One of the long walls is completely window, from left to right, top to bottom. It's beautiful, isn’t it?  

Play Home is the inaugural issue in PuntWG's exhibition series of uncustomary matchmaking. The cohabitation of works is structured like a spatial montage of  fragments of domesticity and communal living. Homemaking is always a work in progress, it’s making it work. Living together inevitably breeds issues of excess and (over)proximity. Each brings their own projections, blurry edges bleeding together in uncanny and unpredictable ways. Memories, torn from their original time and reconstituted alongside each other, furnish the space. 

And then that window: supposedly a clear demarcation between inside and outside, looking through a matter of sending and receiving. But when all is too much, everything too close, its structural function sheds this illusory simplicity. Suddenly you find it looking back at you and yourself part of the scene you’re looking at, part of the house. Our new roommate.

Open: zaterdag & zondag 12.00 - 18.00 uur / Overige dagen 17.00 - 19.00 uur / Woensdag 11 december 16.00 - 18.00 uur

Onderdeel van de airWG-serie

The Wind Blows Where It Wants nodigt ons uit om ideeën over ontsnapping te verkennen, zowel als mentaliteit als methode, waarbij we acties en verlangens opnieuw voorstellen als vluchtacties. Dit is een uitnodiging om onze geest wakker te maken en de werkelijkheid te heroverwegen vanuit frisse, onverwachte perspectieven.

Een initiatief van Pau Masclans, gerealiseerd met steun van de deelnemende kunstenaars en De Appel Amsterdam. Genereus ondersteund door Stichting R. Amigó i Cuyàs / BBAA Universitat de Barcelona en airWG. 

Photography by Ilya Rabinovic.

Openingstijden: weekend 14:00 - 18:00 en weekdagen 13:00 - 17:00 (bezoek alleen op afspraak)

zondag 8 December: Kunstenaarsgesprek op16:00

Part of the atelierWG Series

Julian & Jonathan is mijn meest omvangrijke project, waarin ik mij sinds 2005 richt op de relatie tussen mijn vader en mijn halfbroer. Jonathan is 20 jaar jonger dan ik en mijn jeugdherinneringen aan mijn relatie met mijn vader worden sindsdien – tot op zekere hoogte – weerspiegeld in Jonathans ervaring. Ik ben geïnteresseerd in de driezijdige relatie tussen ons; de veranderende nabijheid en afstand die we delen, en het eigenaardige gevoel om in een wereld naar binnen te kijken waartoe ik niet volledig behoor. Door de jaren heen is de dynamiek tussen hen – en ons – voortdurend onderhevig geweest aan veranderingen. Soms waren ze dichtbij elkaar, op andere momenten waren ze verder van elkaar verwijderd. Ze hebben allebei te maken gehad met de ontberingen van verlies en de vele pijnlijke gevolgen daarvan. Mijn beelden van Jonathan gedurende zijn jeugd, alleen of met onze vader, documenteren deze veranderingen. Met elke fotosessie probeer ik dichter bij hem te komen, verbinding te maken, zijn innerlijke wereld te begrijpen. Het project gaat zowel over mij en dit deel van mijn familie, als over hun afzonderlijke universum.