Openingstijden: zaterdag 14 juni, zondag 15 juni, donderdag 19 juni, vrijdag 20 juni, zaterdag 21 juni, zondag 22 juni: 14-18 uur

Onderdeel van de airWG serie

AirWG presenteert isn’t all land holy, every structure a temple, onderdeel van het Air WG residency programma. In deze installatie verkent resident Cian Hanschuh het thema ‘wonen’ door de lens van eigendom, herinnering en pseudo-ritualismen.

De tentoonstelling volgt het spoor van een intieme vertelling tussen enerzijds bouwwerken die al deel uitmaken van de bebouwde omgeving, en anderzijds heilige bouwwerken. Met de inzet van gevonden en uitgekozen voorwerpen, van bewegend beeld, en van geluid, wordt onderzocht op welke wijze deze twee soorten bouwwerken heden ten dage met elkaar verweven zijn. Daarnaast stelt het werk de vraag aan de orde waar onze aanspraak op land op is gebaseerd, en wat voor invloed gebouwde woonruimtes hebben op de bewoners.

De kunstenaar integreert het beeld van een round - het omcirkelen van een heilige ruimte (meestal) tegen de klok in - bij wijze van gids om de bezoeker door de galerieruimte te leiden, langs een aantal persoonlijke ontmoetingen met belichaamde herinneringen aan ruimtes die zijn toegeëigend of al bestonden. Deze round wordt gespiegeld in een videowerk waarin we zien hoe de performer door een supermarkt loopt. Hij filmt de ruimte vanuit het perspectief van een koloniale cartograaf, d.w.z. gefilmd van bovenaf, waarbij het ‘land’ in beeld komt als een levenloos gebruiksvoorwerp.

Aan de muren van de galerieruimte zijn broches bevestigd, gemaakt van autogordels, en braamstengels zijn zichtbaar onder een replica van een moersleutel die in de koloniale tijd werd gebruikt bij het maken van touw.

Daarnaast presenteert de kunstenaar een serie persoonlijke kunstvoorwerpen die gaan over ‘privilege’, een kinderzitje van een auto, en telefoonboekpagina’s die verwijzen naar een zekere E. Mccoy - van wie wordt aangenomen dat hij de architect is van het ouderlijk huis van de kunstenaar.

Uit de achterkant van een autostoel stroomt een gekookte, gesteriliseerde massa aarde. Daarin is het zaad geplant van een Ione meidoorn - een boomsoort die in de Ierse folklore van oudsher geassocieerd wordt met de Aos Sí, nakomelingen van de Tuatha Dé Danann. Dergelijke meidoornbomen vind je nog altijd, verspreid over moderne commercieel geëxploiteerde weidegronden die met rust worden gelaten, niet vanwege wetgeving maar vanwege folklore, bijgeloof en uit respect.

De schrijver Max Mccabe, woonachtig in Dublin (IE) heeft een reactie geschreven op het werk. Mccabe’s tekst is ingesproken door de moeder van de kunstenaar, als audio onderdeel bij de tentoonstelling.

Photos: Studio Plancius