Openingstijden: donderdag-zondag 14:00 - 18:00, maandag-woensdag op afspraak

Part of the airWG series

Mapping Belonging is een diepgaande reflectie op de manier waarop de ruimte wordt ingericht om een gevoel van ‘ergens bijhoren’ mogelijk te maken. Tijdens haar residency van drie maanden als atelierWG Artist in Residence onderzocht Udvardi de verschillende plekken die zij heeft bestempeld als ‘thuis’- ‘thuis’ door haar gedefinieerd als een plek waar ze drie maanden of langer woonde met gebruik van keuken. Het doel van haar onderzoek is inzicht te krijgen in hoe architectuur, geografie en culturele context haar een gevoel van bestemming, van ‘plaats’ geven.

Hoe draagt de door jou gebouwde omgeving bij tot jouw gevoel van er bij horen of juist van uitsluiting?

In haar hoedanigheid van Design Director bij MASS Design Group - een wereldwijde nonprofit die samenwerkt met communities bij het ontwerpen, bouwen, en promoten van architectuur die voor rechtvaardigheid en menselijke waardigheid opkomt - stelt Udvardi deze vraag regelmatig aan anderen. Toch is haar kunstpraktijk diep persoonlijk, gevormd door ervaringen van ontheemding en ontworteling die stammen uit haar kindertijd.

Tegen de tijd dat ze volwassen was, had Udvardi twee belangrijke lessen geleerd. Ten eerste dat toegang tot de politieke arena niet gelijk staat aan sociale acceptatie. Hoewel haar staatsburgerschap van drie landen het ook voor haar familie makkelijker maakte om landsgrenzen te passeren, had het geen invloed op het eigenlijke speelveld. Ze kwam erachter dat ‘erbij horen’ voortkomt uit een gedeelde geschiedenis, je verbonden voelen met een plek, en een gevoel van continuïteit — noties die haar ontgingen. Ten tweede zorgt het neerzetten van huizen en het vastleggen van territoria voor transnationaal slow violence — het geleidelijk aan toebrengen van schade door geprivilegieerde gemeenschappen aan gemarginaliseerde volkeren en ecosystemen. Ze zag dit in de suburbanisatie van haar geboorteplaats in Ngunnawal country (Australian Capital Territory), waardoor duizenden hectaren kwetsbaar werden voor brand; in de toestroom van migranten naar het Berlijn van na de oorlog die op de vlucht waren voor oorlog en economische ontberingen; en in de precaire huisvesting van landarbeiders waar het agrarische imperium van Oregon op was gestoeld. Hoewel ze uiteindelijk accepteerde dat erbij horen misschien onbereikbaar zou blijven, werd de werkelijkheid van slow violence een mobiliserende kracht in haar professionele praktijk.

Udvardi’s retrospectief is opgezet als een interactieve catalogus van cartografieën die de emotionele en historische betekenis van al deze huizen uit het verleden weergeven op verschillende niveaus: het huiselijke, de grotere gemeenschap en de regio. Bezoekers worden uitgenodigd om zich op tactiele wijze te verhouden tot de catalogus, en hun eigen conclusies te trekken in hoeverre elk van deze huizen het gevoel van thuiszijn, van ‘erbij horen’, in zich draagt. Uiteindelijk zet Mapping Belonging aan tot nadenken over hoe oorsprong, migratie en herinneren, kunnen samenkomen en een gevoel van thuis creëren. Het daagt bezoekers uit om zich vragen te stellen over het complexe geheel van krachten die onze verhouding tot ‘plaats’ bepalen.